Towers Watson’ın son araştırması birleşme ve satın alma süreçlerinde başarılı olan şirketlerin kilit pozisyondaki çalışanları elde tutmada diğer şirketlere oranla daha başarılı olduğunu gösteriyor. Araştırma, çalışanlarını elde tutma oranı yüksek şirketlerin diğer şirketlere göre daha farklı stratejiler izlediğini ortaya koyuyor.
Towers Watson’ın 14 ülkede 248 şirketin katılımıyla küresel çapta gerçekleştirdiği son araştırma, birleşme ve satın alma süreçlerinde çalışanlarını elde tutmayı başaran şirketlerin hareket biçimlerindeki temel farklılıkları ortaya koyuyor. Birleşme ve satın alma sürecinde kilit pozisyondaki çalışanları elde tutmak için işverenlerin ne yaptıklarını inceleyen araştırma, çalışanları elde tutmada başarılı şirketlerin, çalışanlarını elde tutmada zorluk çeken şirketlerden daha farklı hareket ettiklerini gösteriyor. Bu konuda başarılı şirketlerin yüzde 88’i, birleşme ve satın alma işlemlerinde önceden belirledikleri stratejik hedeflere genel anlamda ulaştıklarını ya da ötesine geçtiklerini belirtirken, çalışanlarını elde tutmada zorlanan şirketlerin sadece yüzde 67’si stratejik hedeflerine ulaştıklarını ifade ediyor. Böylece çalışanları elde tutmanın şirket birleşme ve satın almalarındaki başarıyı doğrudan etkilediği ortaya çıkıyor.
Çalışanlarını elde tutmada başarılı olan şirketleri diğerlerinden ayıran altı temel özellik bulunuyor:
– Birleşme ve satın alma işleminin başarısını etkileme niteliğine sahip çalışanları tespit etmekte yüzde 40 oranında daha yüksek başarıya sahipler.
– Hangi çalışanların elde tutulacağı konusunda bilgi almak için hedef şirketin üst yönetimi ile temasa geçme ihtimalleri yüzde 39 daha fazla.
– Elde tutma anlaşması için aday seçimi sürecinde, satın alınan şirket yönetiminin takdirini diğer şirketlere göre yüzde 24 daha fazla önemsiyorlar.
– Diğer ödüllendirme biçimlerinden ziyade nakit primlerine odaklanıyorlar. Nakit primlerin elde tutma anlaşmalarına dahil edilmesi olasılığı diğer şirketlere göre yüzde 40 artış gösteriyor.
– Çalışanlarını elde tutmada başarılı olan şirketler, elde tutulacak adayları belirlerken hedef şirketin İK sistemindeki verilere daha az güveniyorlar.
– Daha yüksek oranda elde tutma değerleri bütçeliyorlar. Çalışanlarını yüksek oranda elde tutabilen şirketlerde yönetim rolleri için elde tutma planlarındaki medyan değerler baz maaşın yüzde 60 seviyesindeyken, çalışanlarını elde tutma oranı düşük şirketlerde bu oran yüzde 35 seviyesinde.
Çalışanlarını elde tutma oranı yüksek şirketlerin diğer başlıca uygulamaları ise şöyle:
– Birleşme ya da satın alması sonrası şirkette kalması şirket başarısı için kritik olan adayları mümkün olduğunca erken tespit ediyorlar.
– Küresel elde tutma politikaları ve stratejileri belirliyor ama yerel ve bölgesel farklılıklara müsade ediyorlar.
– Üst yönetim ile imzalanacak elde tutma anlaşmalarını, diğer çalışanlarla olan anlaşmalardan daha önce tamamlıyorlar.
– Elde tutma primlerinin öneminin farkındalar ama en üst seviyedeki yetenekleri elde tutmak için kültür, yöneticilerin rolü ve diğer faktörlere de odaklanıyorlar.
– Çalışanlarını elde tutma oranı yüksek şirketler, ücret-bağlılık ve ücret-performans metriklerini birleştiren elde tutma anlaşmalarını kullanmaya daha meyilliler.
