Yıllık İzin Ücreti (YİÜ), bir çalışanın yasal olarak hak kazandığı yıllık izin süresi boyunca çalışmadığı günler için işvereni tarafından ödenen ücrettir. Bu ücret, çalışanın tatile çıktığı süre boyunca maddi kayıp yaşamasını önler.
Yıllık İzin Ücreti, çalışanların yıllık izinlerini kullanma hakkına sahip olduğu ülkelerde, genellikle iş kanunlarıyla düzenlenmiş bir hak olarak tanımlanır. İşverenler, çalışanların izinli olduğu süre boyunca normal maaşlarını ödemekle yükümlüdür. Bu kavramın tarihi, sanayileşme dönemiyle birlikte, işçilerin çalışma koşullarının iyileştirilmesine yönelik hareketlerle paralel gelişmiştir. Örneğin, Avrupa'da işçilerin ücretli izin hakları 20. yüzyılın başlarında yasalarla korunma altına alınmıştır. Farklı ülkelerde farklı uygulamaları olmakla birlikte, YİÜ'nün genel ilkesi, çalışanın işten uzaklaştığı dönemde ekonomik kayıp yaşamamasını sağlamaktır. Günümüz trendlerinde, uzaktan çalışma ve esnek çalışma süreleri gibi değişimler, yıllık izin kavramını ve uygulamalarını da etkilemiştir.
Yıllık İzin Ücreti, çalışanların iş dışında dinlenme sürelerine sahip olmasını teşvik eder ve onların fiziksel ve zihinsel sağlığını koruma altına alır. Bu durum, çalışanların işlerine motive bir şekilde dönmelerini sağlar ve üretkenliği artırır. Ayrıca, işverenlere uzun vadede daha sadık ve verimli bir iş gücü sağlar. Modern iş ortamında, işverenlerin çalışan memnuniyetine ve motivasyonuna odaklanması önemli hale gelmiştir. Yıllık İzin Ücreti, işverenin bu odak noktalarına ulaşmasında kritik bir araç olarak görülür.
Bir çalışan, bir yıllık hizmet sonrasında 15 iş günü yıllık izin hakkı kazanır. Bu çalışan, yaz tatilinde ailesiyle vakit geçirmek için 10 iş günü izin kullanır. İzin döneminde maaşı aynı seviyede ödenir ve çalışanın ekonomik bir kaybı olmaz. İşe döndüğünde, daha motive ve enerji dolu bir şekilde çalışmalarına devam eder.